Sëmundja e arterieve koronare është patologji, në të cilën arteriet koronare ose thënë ndryshe enët e gjakut të zemrës dëmtohen. Si shfaqje e arteriosklerozës në enët e gjakut të zemrës (koronaret), shkakton një çrregullim në furnizimin me gjak të zemrës, duke sjellë më pak oksigjen në muskulaturën e saj (miokardin). Kjo sëmundje njihet ndryshe edhe si sëmundje ishemike e zemrës.

Kur koronaret bllokohen, kemi të bëjmë me atë që njihet si Infarkti i Miokardit (i zemrës).

Sëmundja e arterieve koronare është shkaktari kryesor i vdekjeve në vendet e industrializuara.

Fakte:

• Infarkti i Miokardit ndeshet më shpesh në moshat 50-60 vjeçare, por nuk përjashtohen edhe rastet në moshat më të reja. Në Spitalin Gjerman paraqiten çdo vit 3-4 raste pacientësh të moshës 25-35 vjeçare, të cilët trajtohen për infarkt akut të miokardit.
• Shfaqja e Infarktit të Miokardit te femrat është afërsisht dy herë më e lartë se te meshkujt, për shkak të shfaqjes me simptoma jospecifike, të cilat rrjedhimisht bëjnë që diagnostikimi të kryhet me vonesë.
• 40 % e të gjithë infarkteve ndodhin gjatë orëve të para të mëngjesit (00:00 – 06:00).
• 30% e infarkteve akute shfaqen si manifestim i parë i sëmundjeve të arterieve koronare. Pra deri në këtë moment pacienti nuk ka shfaqur ankesa.

Simptomat kryesore të sëmundjes së arterive koronare akute janë: dhembje e gjoksit (kryesisht majtas) e karakterit djegës ose shtypës që përçohet në qafë, nofull, në krahun e majtë të shpinës; dispne (marrje fryme); djersë të ftohta; ankth; të vjella etj. Por në 30% të rasteve kemi një infarkt pa dhembje. Kjo ndodh veçanërisht te personat me diabet dhe tek ata me hipertension.

Faktorët kryesorë të rrezikut janë: mosha, predispozicioni familjar, gjinia mashkullore, diabeti, hipertensioni, duhanpirja, niveli i lartë i yndyrnave në gjak, obeziteti, jeta sedentare dhe stresi. Prandaj është shumë e rëndësishme, sidomos te pacientët me sëmundje të arterieve koronare, që këto faktorë rreziku të mbahen nën kontroll.

Diagnostikimi fillestar i sëmundjes bëhet me anë të anamnezës, elektrokardiogramës (EKG) si dhe me anë të parametrave laboratorikë. Shpejtësia e diagnostikimit është një faktor kyç në trajtimin e sëmundjes si dhe, në shumicën e rasteve, në parandalimin e komplikacioneve, të cilat shpeshherë janë vdekjeprurëse.

Në rast se ndjeni simptomat e lartpërmendura, duhet të paraqiteni menjëherë te mjeku i familjes ose te kardiologu.

Trajtimi i sëmundjes mund të jetë konservativ (me medikamente), invaziv ose kirurgjikal, në varësi të gradës së vështirësisë së sëmundjes, moshës së pacientit, lokalizimit të sëmundjes, si dhe resurseve spitalore.